Gast English






Album : Poëzie voor boven de bank

Poëzie voor boven de bank is de titel van de
expositie die in juli 2005 geopend werd in
galerie Joghem te Amsterdam. De expositie
van handgeschreven poëzie op behang door
32 dichters, reisde voor een tweede ronde
naar Crossing Border te Den Haag en voor
een derde ronde naar de bibliotheek te Gro-
ningen. De vierde stad die de expositie aan-
deed was Schiedam waar een jaar na de
start de gedichten te zien waren in Biblio-
theek Stadserf, Bibliotheek Noord alsook
in de plaatselijke boekhandels. Vanaf 9
december 2006 tot 6 januari 2007 zal de
expositie in Vlaanderen te zien zijn en wel
in de stad Waregem.

Blad : 1 2 3 4 5 6

volgend blad | overzicht

Ingevoerd door SAGE

 

 
 
 
 
Laatste wens, Adriaan Bontebal
klik op een foto om te vergroten
Klik op de foto voor vergroting
 
Uitgebreide beschrijving | Pagina groot
 
MIJN LAATSTE WENS

Als ik dood ben
wil ik worden
geplastificeerd
in vlammend rood
en worden bijgezet
in de noordwesthoek
van de zitkuil

En een advertentie
In Avenue en VT-wonen


© Adriaan Bontebal
uit: De vuilnisman komt in elke straat


Adriaan Bontebal is schrijver van (korte) verhalen, gedichten en columns. Dat doet hij al sinds hij heeft leren schrijven. Sinds 1982 draagt hij regelmatig voor uit eigen werk. Er zijn inmiddels dertien bundels aan hem verschenen (de laatste: Katten Vlooien, korte verhalen) en werk van hem is te vinden in zo'n dertig verzamelbundels. Zo staat er een gedicht van hem in de laatste Dikke Komrij. Adriaan Bontebal
 
 
Sprookje, Alexis de Roode
klik op een foto om te vergroten
Klik op de foto voor vergroting
 
Uitgebreide beschrijving | Pagina groot
 
Sprookje

Gisteren liep ik langs je zonder te groeten,
en jij groette mij evenmin - weet je nog
dat we het deden?
Weet je nog

dat we onze dagen kozen als witte kiezelsteentjes,
die we een voor een lieten vallen
om altijd terug te kunnen keren
naar de eerste dag?

Maar toen we terug wilden zagen we
dat de bosgrond bijna leeg was.
Hier en daar lag nog een kiezel,
half bedekt door blaadjes en opgespatte modder,
bezig in de grond te verdwijnen.

Toch bleven we zoeken naar een pad,
ik zei hou mijn hand vast, je hield m'n hand niet vast,
het werd donker. Tussen de bomen
hoor ik nog af en toe je stem,
steeds verder weg.
Verder weg.


© Alexis de Roode
uit: Geef mij een wonder (Uitgeverij Podium, 2005)


Alexis de Roode - 1970. Debuteerde in november met de dichtbundel Geef mij een wonder, waarover Poëzierapport schreef: 'De Roode kijkt naar de wereld met wonderogen.' Geeft regelmatig voordrachten en won diverse podiumprijzen. Schrijft reisverhalen voor Sp!ts en fotografeert biologische boeren voor de kost. Alexis de Roode

 
 
Oude gelieven, Anneke Claus
klik op een foto om te vergroten
Klik op de foto voor vergroting
 
Uitgebreide beschrijving | Pagina groot
 
OUDE GELIEVEN

er zijn nog brieven
die bij het eerste lezen
hen soms deden beven
maar nu na vele malen
als gebeden, gesleten
door het tij

aan de wand
een kolkende zee
die hij voor haar
en zij niet mooi
met halve woorden
spreken zij

en elke blik volstaat
en elke dag is weer
het einde van een feest
tussen de gevallen meubels
ligt het gesprek languit, voldaan
in rook en zoenen opgegaan.


© Anneke Claus
uit: BONZAI! (Uitgeverij Passage, 2005)


Anneke Claus (1979) is dichter, vertaler, festivalorganisator en docent Frans aan de Volksuniversiteit. Ze publiceert regelmatig in bloemlezingen en literaire tijdschriften, treedt op bij festivals als Crossing Border, de Wintertuin en Gedignag, en geeft poëzieworkshops op middelbare scholen. Haar debuutbundel BONZAI! verscheen in november 2005 bij Uitgeverij Passage. Anneke Claus



 
 
Arnoud Rigter
klik op een foto om te vergroten
Klik op de foto voor vergroting
 
Uitgebreide beschrijving | Pagina groot
 
we strepen elkaars dank tegen elkaar weg
en ontboeten ons in een elastisch tolerantiekleed
met een tegendraads patroon haaks gestikt uit
kom jij je in me, kom ik me in je
kom jij me in me, kom ik je in je
kom jij je in je, kom ik me in me
kom jij me in je, kom ik je in me tegen,
wat we zo strak rond ons spannen
als onze persoonlijkheden kunnen rekken

jouw hart wordt een pacemaker voor de mijne
die tikt dezelfde schoksignalen weer terug
samen escaleren wij



© Arnoud Rigter


Arnoud Rigter (1978) concentreert zich sinds zijn architectuurstudie op zijn beeldende kunst en poëzie. In 2006 debuteerde hij met een in drietal geschreven bundel “PARAGRAAF 2.3 I LOVE YOU”. Hij hoopt nooit te beseffen dat hij rond zeepbellen eigenlijk niet moet papier-macheën om ze te kunnen bewaren. Arnoud Rigter


volgend blad | overzicht