Als

bomen
iel gewaaid zijn
vol met einde
en de lucht
van aarde is
bewolkt

er geen verleden
meer
gemaakt wordt
waarin
grage stappen
haken

de snelheid
van het heden
alleen nog
op een stoel
wordt vastgelegd

als woorden
schrijnen
in hun letters
van gedachte
zinnen zonder zijn

als dan pas als
het ware
knelt er woede
in geraamde ogen ergens
achter een gordijn



Gerrit van Schuppen